หัวตะโหงก หมายถึง [-โหฺงก] น. สิ่งที่นูนโหนกขึ้นมาจากพื้นราบ เช่น หัวตะโหงกตอไม้.
น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฤคศิระ มี ๓ ดวง, ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อดาวศีรษะโค ดาวมฤคเศียร ดาวมฤคศิรัส ดาวมิคสิระ หรือ ดาวอาครหายณีก็เรียก.
น. มุมทั้ง ๔ ของแม่เตาไฟ.
น. ปลายลึงค์ที่หนังหุ้มร่นเข้าไป.
ว. มีผมที่หัวตอนหน้าผากร่นสูงขึ้นไป.
น. คนที่อยู่ต้นของแถว, โดยปริยายหมายถึงหัวหน้าหรือผู้นำ.
น. เวลาแรก, เวลาที่เริ่มทํา, เวลาลงมือ.
ว. โง่มาก เช่น เด็กคนนี้หัวทึบ สอนอย่างไร ๆ ก็ไม่เข้าใจ.